(Χωρίς τίτλο)

” Η απαλλοτρίωση ξεκινάει όταν άνθρωποι από την πλευρά των καταπιεσμένων αποφασίζουν ισότιμα και αλληλέγγυα να δράσουν, εισβάλλοντας σ’ ένα τέτοιο κατάστημα, αρπάζοντας τα προϊόντα. Ξεφεύγοντας από το δίχτυ της επιτήρησης και του ελέγχου εισβάλλουμε στο σούπερ μάρκετ με κουκούλες. Για λίγα δευτερόλεπτα ο χώρος αυτός θα σταματήσει να είναι ο τόσο καθιερωμένος και γνωστός σε όλους μας χώρος, όπου με καλαθάκια διαλέγουμε προϊόντα για την καθημερινή μας επιβίωση, περνώντας στο τέλος στη σειρά από τις ταμειακές μηχανές.

Η διαδικασία αυτή σταματάει, οι άνθρωποι παύουν, για μερικά δευτερόλεπτα, να είναι εργάτες ή καταναλωτές και τα αγαθά να είναι εμπορεύματα. Εμείς γεμίζουμε τα καλάθια μας με είδη πρώτης ανάγκης χωρίς να έχουμε την παραμικρά πρόθεση να πληρώσουμε γι’ αυτά. Και με αυτήν μας την ενέργεια αρνούμαστε στην πράξη την εμπορευματοποίηση και την εξαθλίωση των ζωών μας.

Στα ράφια των σούπερ μάρκετ δεν βρίσκονται αθώα προϊόντα, βρίσκονται εμπορεύματα. Είναι εκφάνσεις της υπάρχουσα κοινωνικής δομής, των σιδηρών σχέσεων μεταξύ ιδιοκτήτη-καπιταλιστή και παραγωγού-εργάτη. Σχέσεις εξουσιαστικές – γιατί βασίζονται στη βία της ιδιοκτησίας – που αποξενώνουν τον άνθρωπο από το προϊόν που παράγει, αφού σκοπός της εργασίας δεν είναι οι ανάγκες των κοινωνιών αλλά το κέρδος των καπιταλιστών “